Diceritakan dalam sebuah hadith daripada Abu Said al Khudri r.a., sekumpulan sahabat Rasulullah SAW sedang dalam suatu perjalanan. Musafirlah tu.....
Depa tiba di suatu perkampungan badwi yang mana penduduknya adalah bukan orang2 Islam.
Depa minta izin utk masuk ke kampung utk berehat, dan replenish supplies.
Tapi penduduk kampung tak izinkan.
So, depa pun pacak khemah di luar kampung...no hal.
Tak kan nak tunjuk hero kot.
Sedang depa dok lepak2 tu, tiba2 mai sorang budak pompuan ke khemah depa.
"Pak cik..pak cik...."sapa budak tu.
"Awatnya?" depa tanya.
Nampak kalut sangat, macam ada emergency.
"Saya mai ni nak habaq ketua kampung sihat sejahtera..."jawab budak tu.
Laaa....punyala nampak kalut, hanya nak mai habaq yang ketua kampung depa sihat wal'afiat?!
Baik tak payah mai....
Tapi sebenaqnya, itulah cara percakapan sesetengah masyarakat Arab. Depa cakap terbalik.
Kalau habaq kata sihat, maknanya sakitlah.
Kalau kata senang....maknanya susahlah.
Tapi tak lah pelik sangat....
Kadang2 orang Melayu pun cakap macam tu.
Cer tengok orang tua2 cakap kat budak2 yang ketegaq.
Bila budak tu jatuh setelah panjat pokok jambu misalnya, depa kata...
"Haaa , panjatlah lah lagi. Mak syok tengok hang panjat pokok tu. Kalau jatuh, patah kaki ka, lagi mak syokkk....panjaat...panjaaaatttt...!!"
Macam tu lah...part yg last tu dia stress kasi panjang sikit.
Sebenaqnya mak tu nak kata, jangan dok pi panjat lagi dah.
Anyway....back to the story.
|